ÇASTI PARA APOKALIPSIT
Shaip Beqiri
E kaluara largohet hopangop
Cucërruar ndërmjet kukëzash
Derisa duket veç si pikëçuditje
Në fund të një fjalie pa kuptim
Ajo ik tutje me i zbrazur trastat
Në ndonjë hon harrimi pa fund
E tashmja një pikë që ngrin
Më duket peshk që jep grahmën
Në akuariumin gjigant të gjithësisë
Vija e saj bisht i padukshëm ngjale
Që çan oqeanë të paqenë mespërmes
Më duhet të hyj në tjetër mosqenësi
Pyllit asnjëherë të prerë të së ardhmes
Shkoq protezat e një ankthi
Parukën e ndukur të shpresave
Dhe vë maskën e re të gjumit
Ndryqem zhveshur deri në asht
Midis bregoresh të pagjelbëruara
Dhe nga çdo anë më vijnë ulërima
Përendur me re e lumenj të gulçuar
Të gjitha së toku keqas ngatërruar
Dynden në theqafje gjirit të çarë
Të apokalipsit që nuk përsëritet
Unë i jap lajmin e fundit botës
I nxënë në një vërzomë ëndrrash