Hans Makart (1840-1884) – Charlotte Wolter, si perandoresha Mesalina, 1875
Valeria Mesalina (17-48 e.s.) – (gruaja e tretë e perandorit Klaudius) në v. 48 e.s. Mesalina u ekzekutua nën akuzën për komplot vrasjeje ndaj Klaudiusit, i cili 1 vit më pas, në v. 49 u martua me mbesën e vet, Agripina. Të njëjtin vit Agripina ishte nën “dyshimet” se e kishte helmuar burrin e saj të dytë, për t’u martuar me të tretin, pra me perandorin Klaudius.
***
Për pjesëmarrje në një konspiracion kundër të vëllait, perandorit Kaligula, në v. 39 Agripina qe detyruar për ekzil, mirëpo dy vite më vonë, në v. 41 iu lejua të kthehej në Romë. Po atë vit perandori Kaligula qe vrarë si rezultat i një komploti të përbashkët nga oficerët e Gardës Pretoriane, i senatorëve dhe oborrtarëve. Që ditën e vrasjes së tij, gardistët pretorianë e deklaruan Klaudiusin jo si të “dyshuar për vrasje” as si komplotist ndaj perandorit Kaligula, por si perandorin romak të radhës.
Në v. 49 Agripina ishte rishtas nën dyshimin për helmimin e burrit të saj të dytë, Krispusit. Po atë vit ajo u martua me perandorin Klaudius, burrin e tretë (paçka se ishte mbesë e tij), dhe e bindi atë ta caktonte Neron si trashëgimtar të fronit (në vend të djalit që veç e kishte Klaudiusi me gruan e mëparshme, Mesalina, i cili quhej Britanikus).
Vetëm pak vite më vonë, në v. 54 perandori Klaudius vdiq. Rishtas e “dyshuar”, Agripina. Askush s’e di “saktë” si dhe përse pati vdekur perandori Klaudius (ashtu papritmas, njësoj si dhe djali i tij, Britanikusi, më vonë), gjithsesi dyshimet i qenë veshur ambiciozes Agripina. Thashethemet qarkullonin, në të gjitha rastet “thashethemet konspirative” sugjeronin jo ndonjë vdekje të “lehtë”, por aso të tmerrshme, me plot dhimbje e spazmash agonie. Thashethemet e Romës i “mbështesnin” idetë rreth vdekjes së Klaudiusit në mënyra të ndryshme, që nga kërpudhat helmuese servirur nga Agripina… e deri tek gjithçka e “helmatisur”.
Cenimi i vetëm potencial për fronin perandorak të Nerosë (djalit të saj) mund t’ishte dmth. djali i Klaudiusit, Britanikusi, i cili ishte vetëm 13 vjeç, kur Nero u bë perandor pas Klaudiusit të vdekur, ama dhe Britanikusi duhej të vdiste pa kaluar as 1 vit i Nerosë në fron.
Në fillim të v. 55, Britanikusi vdiq papritmas, helmuar “ndoshta” me urdhrat e Nerosë, pasi i ngrati “përfaqësonte” ndonjë cenim eventual për fronin (ashtu-kështu të fituar me aferat tinëzare “diplomatike” dhe me manipulimet e nënës së tij, Agripinasë).
Filozofi dhe zyrtari i lartë Seneka qe akuzuar nga Mesalina për korrupsion dhe afera seksuale me Julia Livilla (mbesë e perandorit Klaudius, motër e ish-perandorit Kaligula dhe motër e Agripinasë, pra nënës së perandorit të ardhshëm, Nerosë). Edhe pse çështja në fjalë nga historianët dyshohet të jetë e vërtetë, Senati e pati shpallur dënimin “me vdekje” për Senekanë, të cilin dënim Klaudiusi e ndryshoi me “mërgim”. Gjithsesi, në v. 65 ashtu-kështu Seneka do detyrohej të “vetëvritej” nga perandori Nero.
(sguraziu – ars poetica, qershor 2018)
Burimet:
– Secrets of the Dead: Nero’s Sunken City, 2017 – PBS /
– Suetonius, The Twelve Caesars – Claudius and Nero /
– Tacitus, The Annals of Imperial Rome /
– Encyclopaedia Britannica /
– Bunson, Matthew (1991) – A Dictionary of the Roman Empire. Oxford University Press /
– Fitch, John (2008) – Seneca. City: Oxford University Press, USA /
– Barrett, Anthony A., Agrippina: Sex, Power and Politics in the Early Roman Empire. Yale University Press, New Haven, 1996