GRUSHTI
Naomi Shihab Nye [ 1952, ShBA ]
“Harrojmë se të gjithë jemi burra të vdekur, tek bisedojmë me njerëz të vdekur.” – Jorge Luis Borges
Për herë të parë, rrugës në veri të Tampico*,
ndjeva si jeta po rrëshqiste nga unë,
një daulle në shkretëtirë, prore më e vështirë të dëgjohej.
Isha shtatë vjeç, shtrirë në ulësen e makinës
i shihja palmat si shtjellë e çuditshme në xham.
Stomaku im si pjepër i hapur brenda lëkurës.
“Si e di njeriu nëse do t’vdesë?”
i qesh lutur nënës.
Kishim udhëtuar për ditë të tëra.
Me një siguri të çuditshme ajo u përgjigj:
“Kur s’mund ta bëjë më dorën grusht”.
Vite më vonë, buzëqesh kur mendoj
për atë udhëtim,
kufijtë që duhet t’i kalojmë ndaras,
stampuar me problemet pa përgjigje.
Unë, që s’kam vdekur, që akoma jetoj,
ende shtrirë në ulësen e pasme
prapa gjithë pyetjeve të mia,
duke bër grusht dhe duke hapur
një dorë të vogël.
* Tampico – qytet meksikan, port i rëndësishëm në Gjirin e Meksikos, qytet i themeluar që në v. 1554 (ndodhet në shtetin-provincën Tamaulipas – në Veri-Lindje Tamaulipas kufizohet me shtetin e ShBA, Texas, ndërsa në Lindje del në Gjirin e Meksikos)…
– – –
© N. Sh. Nye 1988 – Burimi: Grape Leaves… (University of Utah Press, 1988), via Poetry Foundation, USA
© për përkthimin: S. Guraziu – Ars Poetica, 2020