TRANSPARENCA (II)
S. Guraziu, 2019
E lexova dritën e saj, librin
e ri, e gjitha si qelq, e tejdukshme,
krijesë e kristaltë – thuase shpirt
“mannequin” prej drite, në vitrinë
reklamon fustane poetike.
Qelqurinë e mbyllur në xhama,
diç si “Mona Lizë” shpirtërore,
s’shihet asgjë brenda, as rrahje
as ndjenja, në dukje zemër boshe,
misterioze, pa frymë, akullsisht
stoike, padyshim dhe tekanjoze.
Zemrat e kristalta thyhen lehtë,
e di, duhet kujdes me gjithçka
të qelqtë, s’më shitet fjalë
e thjeshtë, vetëm “të dua” s’ia vlen,
nevojitet diç e ëmbël
dhe njëkohësisht e mprehtë,
si tehurinë diamanti,
duhet pikërisht “absurdi”,
natyrisht, jam varfanjak,
do e hulumtoj “tregun e zi”
të fjalëve, pasi legalisht
nuk u shiten hajnave, e ndaluar
është vjedhja e zemrave.