PORTRET SURREALIST (V) S. Guraziu, 2017 Poezia, ushqim shpirtëror, supë e shijshme për shpirtrat përtej xhamit, vezullojnë sytë, lugët e urisë së “LShK”, larë me ujin pa klor, pa kripra, pa kalcium në Stiks – shih, në azilin e pleqve… Continue Reading
DIORAMË EKSPERIMENTALE S. Guraziu, 2015 Polifemi e shihte botën me një sy, dy-dimensionalisht, si një foto, pa thellësi – dikush eksperimentoi me ciklopin në lashtësi, thuase e kuptoi… me një optikë s’mund të kapej tre-dimensionalja e botës! I tërbuar do… Continue Reading
PRITJE NË ELISIUM S. Guraziu, 2014 “ata që vallëzojnë konsiderohen të çmendur nga ata që nuk e dëgjojnë muzikën” – Friedrich Nietzsche Si tejzat e “lahutes së malcisë” në imagjinatën e Fishtes, fjalët dridhen, humbin diku në mua, je fizika… Continue Reading
KEQKUPTIM I PAEVITUESHËM S. Guraziu, 2007 Sipas teje kërkohet “organizim perfekt” i yjeve të Universit, duhet të kthehen në “eshalone”, sipas gradës, rangut në bataljone… si ushtarë të dritës, komandant – ndoshta vetë Zoti, kush tjetër mund t’i komandojë yjet.… Continue Reading
LINEA RECTA S. Guraziu, 2002 Zemra s’qenka rrumbullake as katrore si trekëndëshi yt gjeografinë e saj nuk e njeh mendon pllakë e rrafshët me veri, me jug… perëndim pandeh borxh e kam të të quaj Kolumbo, Amerigo vetëm se 500… Continue Reading
PUNUAR NGA LETRA RICIKLUESE S. Guraziu, 2004 Ti nipi i Xhepetos, kukullaxhi poetik që tash më krijove, m’i fale pak vargje sido t’më quash më quaj, më emëro më le pa emër, sido t’më gdhendësh më gdhend, të hollë shkopth,… Continue Reading
NJËBRIRËSH TRASHALUÇ S. Guraziu, 2006 (Poetët e kanë një ilaç të fshehtë, një anestezi sekrete, për dhimbjet!) Nëse t’më thërret ditë-gjykimi im një ditë, atëherë kur t’jem si Zeus në qiell, padyshim do t’shtirem kureshtar si kollitet një mëngjes në… Continue Reading
URIA (POLITIKE) S. Guraziu, 2014 Ky peshk i ngratë deri sot duhet të ketë qenë gjallë, unë e kullufita i uritur, jo i babëzitur, si figuracion… lëpirja e gishtave s’mund të jetë gënjeshtër – tek pastaj u kujtova për urinë… Continue Reading
TË PRETENDOSH S. Guraziu (2005) T’jesh poet, vetëm të pretendosh… duhet marrëzisht të besosh se klithmat tua janë arie Amadeusësh, aq të pafajshme, pafundësisht, si klithmat e para të secilës foshnje, të justifikuara sa vetë lindja, me vulën hyjnore, të… Continue Reading
ME PREK BALLIN TAND S. Guraziu, 2010 (Ali Podrimjes) Në jetën time, Bebzat Tua — O trimi im, I kam Diell, E Bukë, E qiell Të zogjve të mij, N’kangëtim. Në çdo fidane, Sot, Behari ka blerue: Dëshirën — Amanetin… Continue Reading