HISTORI
S. Guraziu, 2013
[ muza e epikës vetëngushëllohet; ti je Kaliopa – i thotë kujtesës, nuk je Penelopa… ]
Zemrat gurëzohen –
gurët s’janë sinorë,
piramida “kufijsh”
për ndarje zemrash,
kujtimet mjegullohen,
treten dhe puthjet
Iliad-heve të vjetra,
mbase lirës i binin
Homerë të verbër,
por buzëvala e qullur
me shiun e historisë,
“hëna e shirave”, ajo
e përgjumura, i teket
vargëzon odiseadën
gjatoshe pikërisht
në faqen tënde,
epike si “Malcia…”
e Fishtes, as sinorë
as gardhiqe mes meje
dhe ikjes, atëherë
kur t’bjer Troja
e fundit e poetikes,
asgjë s’më mban
peng, s’më “mashtron”
Kalipsoja, asnjë sirenë,
prore afshin do ta
ndjesh, buzëprekjen,
vulën e lëngshme
në faqe do ta kesh.
[ ngjitur: Jacques Louis David (1748-1825) – Kaliopa duke vajtuar vdekjen e Homerit, 1812 ]
Jacques Louis David (1748-1825) – Kaliopa duke vajtuar vdekjen e Homerit, 1812