S’KA MË NATË PELLAZGJIKE
S. Guraziu, 2002
Është agshol i ngrohtë
dhe nën gurin tënd gjarpërushe
rrymë që s’të lejon “freezing”
të gjakut, por jo, mos u brengos,
s’është agim me tre diej
të kthehet në “crematoria”,
asnjë sistem nervor koncentruar
në bisht s’të ndihmon dot,
ti dhe vetë e di, mos m’u fshih
tash nën gurë Butrintesh…
edhe dymbëdhjetëmijë unaza
helios, palcën kurrizore
të vetë Zeusit ta kesh, kameleon
luminantia – grimcash fosforike,
të shoh si xixëllon në eshtrat
e varreve, madje dhe natën
ta shoh errësirën në bebzat…
miopia të tradhton, ti ke tjerë sy,
e di si shohin gjarpërinjtë
këtë tashmë e dinë dhe fëmijët
e “National Geographic”, të shoh
si lëpihesh thundrave helenike
ti këlysh-serpentia pa ngjyrë,
pa frymë, pa gjak!
